Bardzo proszę o cechy pamiętnika jako gatunku literackiego. z góry bardzo serddecznie dziękuję.

Pozdr.

Sprobuj na https://dojrzewamy.pl. Pisza ponad 2000 odpowiedzi dziennie!

Z encyklopedii PWN:

PAMIĘTNIK, lit. relacja piśmiennicza o przeszłych wydarzeniach ich uczestnika lub świadka; ma charakter zapisu dokumentalnego utrwalającego obyczaje, stosunki polit., społ., kult. (L. de Saint-Simon), koncentruje się na opisie własnych losów autora lub jest wyznaniem jego przeżyć wewn. (św. Augustyn, J.J. Rousseau). Opis pamiętnikarski był znany w starożytności (Cezar); jako gatunek łączący elementy faktograficzne z artyst.-lit. został ukształtowany w renesansie; termin używany od XVIII w. W Polsce rozkwit pamiętnikarstwa od XVII w. (zw. wiekiem pamiętników), m.in. J. Ossoliński, A.S. Radziwiłł, J.Ch. Pasek, później J. Kitowicz, J. Ursyn Niemcewicz, A. Fredro, S. Przybyszewski, M. Białoszewski.


Pozdrawiam

Pamiętniki" Paska mają także istotne cechy dzieła literackiego. Sama już gatunkowa konwencja utworu sprzyja jego artystycznemu brzmieniu. Zasadniczo dzieło Paska łączy cechy gatunkowe wspomnienia i autobiografii, jednakże w jego strukturze można odnaleźć także i inne cechy gatunkowe: syntetyczne informacje raptularza, diariuszowy dokumentaryzm oraz właściwy dla itineriuszy opis egzotycznych krajów i ludów. Zespolenie tych różnych odmian gatunkowych i podporządkowanie ich poetyce swobodnej gawędy tworzy niezwykle silny artystycznie wyraz "Pamiętników" Paska. Elementem wzmagającym literacki sens dzieła staje się również dążność do fabularyzacji prezentowanych epizodów. Beletryzacja "Pamiętników" kształtuje powieściowy typ narracji oraz sprzyja kreowaniu narratora jako bohatera literackiego.

http://www.strefazso9.pl/prace/ut_pamietniki.php3


Pamiętnik, relacja piśmiennicza odtwarzająca autentyczne wydarzenia, których autor był uczestnikiem bądź naocznym świadkiem, przekazująca także osobiste refleksje i przeżycia wewnętrzne związane z opisywanymi faktami. W centrum zdarzeń znajduje się zawsze autor, co przesądza o autobiograficznym charakterze pamiętnika.

Pojęcie owo obejmuje: dziennik (zapis bieżących wydarzeń i przemyśleń, np. tzw. dziennik intymny) oraz wspomnienie-relację spisywaną retrospektywnie, z dystansu czasowego. Narracja pamiętnika przestrzega najczęściej porządku chronologicznego i pierwszoosobowej formy gramatycznej, choć zdarzają się wyjątki.

Pamiętnik jako źródło wiedzy historycznej służy głównie historykom (także literatury), a jako tzw. dokument osobisty interesuje głównie socjologów, zwłaszcza jeśli dotyczy szerszych procesów społecznych, autor zaś może być uznany za typowego przedstawiciela danej grupy zawodowej, kręgu, klasy itp. Ze względu na walory formalne i intelektualne może stanowić utwór literacki.

W pamiętnikach występuje zwykle tzw. dwupłaszczyznowość narracji, tzn. autor może ujawniać nie tylko przebieg opisywanych zdarzeń, ale i swój stosunek do nich w momencie pisania.

Pamiętniki znane są od starożytności, pisali je np. Ksenofont i Cezar. Odegrały dużą rolę w piśmiennictwie, szczególnie w epokach takich, jak barok czy romantyzm, np. pamiętnik autorstwa kardynała J.F.P. Retza de Gondi we Francji, J.Ch. Paska w Polsce, Antypamiętniki A. Malraux, Fantomy M. Kuncewiczowej.

Kształtowanie się pamiętnikarstwa wywarło wpływ na powstanie i przemiany powieści. Szczególną odmianą jest pamiętnik ludowy, należący do podstawowych form piśmiennictwa ludowego, powstający samorzutnie lub z inspiracji różnego rodzaju konkursów.

Pamiętnikarstwo chłopskie (np. Żywot chłopa-działacza F. Magrysia, Ciernista droga S. Sikonia, Chłopskim piórem J. Stryczka) przyczyniły się do ugruntowania świadomości klasowej i kulturowej wsi polskiej, stanowiąc ważny materiał badawczy dla socjologów.

Encyklopedia FOGRA

fajnie, bardzo dziękuję. jeżeli ktoś moze to bardzo proszę o porównanie cech pamiętnika jako gatunku ze staropolskim.

z góry dziękuję
Pozdr.